Wydawca treści Wydawca treści

historia

Dane historyczne o lasach wchodzących w skład dzisiejszego Nadleśnictwa Olecko są bardzo ubogie. Dokumentacja niemiecka spłonęła – wiemy to jednak tylko z przekazów ustnych.

Lasami będącymi własnością państwa niemieckiego były kompleksy leśne Kłosowo, Cisówek i Połom. Mniejsze kompleksy leśne należały do właścicieli prywatnych.

Zasady gospodarowania w tutejszych lasach były takie same jak w całych Prusach Wschodnich czyli promowano monokultury sosnowe i świerkowe.

Powstawały one z nasion niewiadomego pochodzenia, sprowadzanych zawłaszcza z głębi Niemiec. Wprowadzano również gatunki obce dla tego terenu takie jak wejmutka, jodła, buk, daglezja, dąb czerwony.

Losy naszych lasów po II wojnie światowej znamy nieco dokładniej. W 1945 r. powstało Nadleśnictwo Jucha, a w roku 1953 z części Nadleśnictw Czerwony Dwór, Gołdap i Olecko - Nadleśnictwo Kowale i Olecko. Stan taki nie trwał jednak długo, gdyż z dniem 1.10.1972r. decyzją Naczelnego Dyrektora LP z Nadleśnictw Kowale i Olecko oraz części Nadleśnictwa Jucha utworzono Nadleśnictwo Olecko. W pierwszych latach siedziba nadleśnictwa znajdowała się w miejscowości Rosochackie, a w roku 1978 biuro zostało przeniesione do Olecko, na ulice Kościuszki 32 i tu mieści się do dziś.

Z Uwagi na częste reorganizacje administracyjne tutejszych lasów w ich powojennej historii, trudno zestawić dane o lasach i o gospodarowaniu w nich.

Obowiązywały operaty urządzeniowe z mniejszych nadleśnictw lub ich wyciągi co powodowało duże utrudnienia dla administracji leśnej. W okresie tym lasy użytkowano głównie rębniami wielkopowierzchniowymi. Wzbogacano składy nowo zakładanych upraw gatunkami liściastymi, jednak zaniedbania w pielęgnacji młodszych klas wieku powodowały wyparcie wprowadzanych gatunków i zastąpienie ich ekspansywnymi gatunkami lekkonasiennymi takimi jak brzoza i topola osika.

Poniemieckie monokultury świerkowe i sosnowe cierpiały zarówno od czynników abiotycznych takich jak wiatr i śnieg, jak i biotycznych czyli kornik drukarz, opieńka miodowa, huba korzeniowa. W 1995 roku miała miejsce gradacja brudnicy mniszki w kompleksach Kłosowo i Puchówek. Szkodniki zwalczano lotniczym opryskiem chemicznym. W kolejnych latach lasy nadleśnictwa nawiedzały liczne huragany i okiście. Największe straty spowodował w 2002 roku huragan „Anatol"


Polecane artykuły Polecane artykuły

Powrót

Położenie

Położenie

Nadleśnictwo Olecko położone jest w północno - wschodnim zakątku Polski, na terenie województw warmińsko-mazurskiego oraz podlaskiego, powiatów oleckiego, gołdapskiego, suwalskiego, ełckiego i giżyckiego. Jest jednym z 31 nadleśnictw Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Białymstoku.

Swym zasięgiem obejmuje 13 gmin na powierzchni 1200 km2. Największym i jedynym miastem w granicach zasięgu jest Olecko.  Obszar jest stosunkowo mało zurbanizowany. Zagęszczenie ludności wynosi ok 40osób /km2, wsie są rozproszone. Teren jest bardzo atrakcyjny turystycznie ze względu na swoje walory krajobrazowo-przyrodnicze i klimatyczne. Mimo małego zaludnienie nadleśnictwu nie są obce problemy zaśmiecania terenów leśnych, dzikich wysypisk śmieci, niszczenia tablic i infrastruktury.

Obszar, na którym położone jest Nadleśnictwo Olecko, zgodnie
z „Regionalizacją przyrodniczo-leśną Polski 2010" (Zielony, Kliczkowska 2012) leży w:
Krainie Przyrodniczo-Leśnej II - Mazursko-Podlaskiej

Ogólna powierzchnia nadleśnictwa wynosi: 20 300,51 ha

Graniczymy z nadleśnictwami: Gołdap, Suwałki, Szczebra, Ełk, Borki i Czerwony Dwór