Asset Publisher
Ekosystemy Referencyjne Nadleśnictwa Olecko
W oparciu o wskaźnik nr 6.4.1 Zasady 6 Krajowego Standardu Gospodarki Leśnej FSC® w Polsce (FSC-STD-POL-01-01-2013 PL) – „Zarządzający lasami o dużych powierzchniach wyznacza, zachowuje i zaznacza na mapach przykłady istniejących w krajobrazie ekosystemów (tzw. ekosystemy referencyjne, Representative Sample Areas). W pierwszej kolejności, jako ekosystemy referencyjne wyznaczane są powierzchnie w stanie naturalnym lub maksymalnie zbliżonym do naturalnego. Takie obszary, stosownie do ich planów są pozostawione bez ingerencji w naturalnym stanie”
Ekosystemy referencyjne (REF), dawniej na terenie Regionalnej Dyrekcji LP w Białymstoku, określane jako Obszary Nieobjęte Gospodarowaniem (ONG), na terenie Nadleśnictwa Olecko zostały wyznaczone według następujących kryteriów:
- powierzchnie których użytkowanie jest znacznie utrudnione, bądź nie racjonalne ekonomicznie,
- rezerwaty przyrody bez dokumentów planistycznych, co do których nadleśnictwo nie stwierdza potrzeby prowadzenia żadnych zadań w najbliższych latach, albo obszary w rezerwatach przyrody posiadających plan ochrony, który wskazuje powierzchnie objęte ochrona bierną,
- powierzchnie siedlisk uznane za HCVF 3.1, gdzie nie występują szczególne potrzeby przyrodnicze wymuszające prowadzenie działań,
- pozostawione na rębniach, do naturalnego rozpadu, kępy ekologiczne,
- źródliska, śródleśne bagna.
Ekosystemy referencyjne poddane są naturalnym procesom sukcesyjnym w nienaruszonym stanie do naturalnej śmierci i rozkładu drewna. W sytuacji wystąpienia zagrożenia bezpieczeństwa publicznego, dopuszczalne jest ścięcie niebezpiecznego drzewa i pozostawienie go na gruncie do naturalnego rozpadu. Obecnie do ekosystemów referencyjnych zaliczane są rokrocznie nowe kępy ekologiczne, pozostawiane na zrębach.
Lokalizację w terenie wyznaczonych ekosystemów referencyjnych, stanowiących całe wydzielenia obrazuje poniższa mapa:
resources-to-get
Asset Publisher
Asset Publisher
Hodowla lasu
Hodowla lasu
Młode pokolenie lasu - uprawa leśna, fot. Anna Garackiewicz
Dojrzała szyszka świerkowa, fot. Anna Garackiewicz.JPG
Kontrola poprawnosci sadzenia, fot. Anna Garackiewicz.JPG
Leśne przedszkole - szkółka leśna, fot. Anna Garackiewicz.JPG
Powierzchnia przygotowana do odnowienia, fot. Anna Garackiewicz.JPG
Sadzenie lasu na zboczu w tzw. talerze, fot. Michał Baranowski.JPG
Sadzenie lasu w trudnych warunkach, fot. Michał Baranowski.JPG
Hodowla lasu to podstawowy dział leśnictwa. Jej zadaniem jest tworzenie nowych lasów (zalesienie) i zachowywanie i wzbogacanie istniejących (odnawianie i przebudowywanie) z uwzględnieniem wszystkich naturalnych warunków i czynników jakie zachodzą w środowisku leśnym.
Hodowla lasu oprócz zalesiania i odnawiania, to także produkcja sadzonek z nasion o udokumentowanym pochodzeniu, pielęgnacja upraw, wzbogacanie istniejących drzewostanów.
Hodowla lasu jest nauka leśna korzystającą z dorobku innych nauk przyrodniczych, miedzy innymi takich jak gleboznawstwo, klimatologia, botanika, fizjologia roślin .
Leśnicy wykorzystując wiedzę w zakresie hodowli lasu dążą do tego aby nowo powstałe lasy przy współudziale człowieka były jak najbardziej zbliżone do lasu naturalnego czyli takiego, w którym drzewostan jest dostosowany do siedliska, jest urozmaicony i przede wszystkim odporny. Aby powstał las, aby go posadzić trzeba wyhodować sadzonki. Miejscem produkcji sadzonek jest szkółka leśna. Sadzonki wysadzone do gruntu w sposób wcześniej ustalony to założenie uprawy leśnej. Uprawy poddawane są zabiegom pielęgnacyjnym i tak prowadzona jest hodowla aby docelowo uzyskać drzewostan dojrzały. Ostatnim etapem hodowli jest wycinka drzew dojrzałych, tak aby możliwe było ponowne odnowienie w optymalnych warunkach.
Nadleśnictwo Olecko aktywnie uczestniczy w Programie Zwiększania Lesistości Kraju po przez zalesianie gruntów nieprzydatnych gospodarce rolnej będących w zarządzie nadleśnictwa, są to najczęściej grunty bardzo niskich klas jakości. Sporządzamy również plany zalesień dla prywatnych właścicieli zalesiających grunty głównie w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich (PROW).
Rocznie odnowienia w Nadleśnictwie Olecko obejmują około 220 ha.
Odnowienia czyli wprowadzenia lasu w miejscu, w którym rósł już wcześniej możemy dokonać na dwa sposoby. Sztucznie czyli sadzenie sadzonek lub wysianie nasion. Naturalnie, czyli przez samoistne obsianie się powierzchni i powstanie młodego pokolenia, najczęściej pod okapem drzewostanu, bez udziału człowieka. Do sadzenia potrzebujemy sadzonek.
Corocznie nasza szkółka leśna produkuje ok. 1,2 mln szt. sadzonek, głownie takich gatunków jak świerk, sosna, dąb, olsza, brzoza, modrzew i gatunki biocenotyczne czyli drzewa owocowe i krzewy.
Co roku pielęgnujemy ok. 800 ha gleby w uprawach leśnych. Czynność ta, polega przede wszystkim na wykaszaniu chwastów wokół sadzonek ale w starszych uprawach, a potem młodnikach wycinamy także młode drzewka. Chore, osłabione, źle ukształtowane lub takie, które szkodzą innym, bo są za bardzo wyrośnięte tzw. rozpieracze.
W zależności od wieku drzewek ciecia pielęgnacyjne nazywamy:
- Czyszczeniami wczesnymi - w okresie uprawy;
- Czyszczeniami późnymi – w okresie młodnika;
- Trzebieżami wczesnymi – w okresie dojrzewania drzewostanu;
- Trzebieżami późnymi – w okresie dojrzałości drzewostanu.
W Nadleśnictwie Olecko czyszczenia wczesne wykonujemy corocznie na obszarze ok. 160 ha, czyszczenia późne na 230 ha, trzebieże wczesne na 450 ha, a trzebieże późne na 600 ha.
Hodowanie lasu można porównać do hodowania marchewki. Tak samo trzeba wysiać, wyrywać chwasty czyli pielęgnować. Przerzedzać, bo jak jest za gęsta to ładna nie urośnie. Chronić przed chorobami. Różnica polega tylko na czasie oczekiwania na efekt.
Marchewka rośnie 1 sezon wegetacyjny, a las ok. 100 lat.