Wydawca treści Wydawca treści

Lasy regionu

Cechą charakterystyczną lasów w naszym regionie jest występowanie dużych, zwartych kompleksów leśnych - puszcz.

Regionalna Dyrekcja Lasów Państwowych w Białymstoku administruje lasami na powierzchni 624,5 tysięcy hektarów, w tym 582,6 tysięcy hektarów samych lasów. Cechą charakterystyczną lasów w tym rejonie jest występowanie dużych, zwartych kompleksów leśnych - puszcz:

  • Puszczy Augustowskiej (110 tys. ha)
  • Puszczy Boreckiej (23 tys. ha)
  • Puszczy Knyszyńskiej (105 tys. ha)
  • Puszczy Kurpiowskiej (34 tys. ha)
  • Puszczy Piskiej (70 tys. ha w granicach RDLP Białystok)
  • Puszczy Rominckiej (13 tys. ha).
  • Puszczy Białowieskiej (62 tys.ha)

Według regionalizacji przyrodniczo-leśnej, opracowanej przez Mroczkiewicza i Tramplera tereny RDLP w Białymstoku lokują się w: II Krainie Mazursko – Podlaskiej oraz IV Krainie Mazowiecko – Podlaskiej.

Są to tereny położone w zasięgu zlodowacenia bałtyckiego, z krajobrazami o charakterze pagórkowatym, sandrowym lub równinno – morenowym. Klimat Krainy II jest surowy i najchłodniejszy (za wyjątkiem gór) w Polsce.

Szczególnie chłodne są tereny północno-wschodnie, gdzie w okolicy Wiżajn znajduje się polski biegun zimna.

O surowości klimatu Krainy Mazursko – Podlaskiej świadczy również najkrótszy w Polsce termiczny okres wegetacyjny roślin, który wynosi od 190 do 210 dni. Najliczniej występują tu bory sosnowe, spotykane na ubogich i średnio żyznych siedliskach świeżych, wilgotnych i bagiennych. Sosna zwyczajna jest podstawowym gatunkiem lasotwórczym, posiada tu optymalne warunki rozwojowe i wykształca bardzo wartościowe ekotypy znane szeroko jako sosna mazurska i sosna supraska. Kolejnym gatunkiem o zasadniczym znaczeniu w Krainie II jest świerk pospolity, występujący jako gatunek panujący w niektórych drzewostanach, tworzący zespoły niżowych świerczyn borealnych. W Puszczy Białowieskiej osiąga on wysokość do 51 m.

Bocian czarny w Puszczy Białowieskiej, fot. Piotr Wawrzyniak

Siedliska żyzne, związane z podłożem gliniastym i gliniasto-piaszczystym reprezentowane są przez tzw. grądy, czyli lasy liściaste, gdzie gatunkiem dominującym jest dąb szypułkowy (rzadziej bezszypułkowy), który w zmieszaniu ze świerkiem, grabem, brzozą i niekiedy lipą, preferuje siedliska zarówno świeże jak i wilgotne. Na siedliskach o wilgotnym lub bagiennym charakterze, czyli w zagłębieniach terenowych oraz sąsiedztwie rzek, strumieni, jezior, występują zbiorowiska roślinne znane jako olsy lub łęgi olszowe oraz łęgi jesionowo-olszowe. Istotną rolę odgrywa tutaj olsza czarna, która tworzy drzewostany lite lub z domieszką jesionu.

Duże znaczenie przyrodnicze i gospodarcze ma brzoza pojawiająca się na wszystkich siedliskach. Pozostałe gatunki drzewiaste, takie jak jesion, grab, klon, lipa, modrzew, występują w leśnych zespołach roślinnych z reguły w formie domieszek.

Południowa i południowo-zachodnia część zasięgu Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Białymstoku położona jest w IV Mazowiecko – Podlaskiej Krainie przyrodniczo-leśnej. Leży ona w obszarze zlodowacenia środkowo-polskiego i dominują tu krajobrazy o dość silnie rozmytych formach o charakterze równinnym. Kraina ta jest cieplejsza od Krainy Mazursko – Podlaskiej, a także nieco suchsza, z mniejszą ilością opadów atmosferycznych. Najliczniej występują również i tutaj bory sosnowe, wyraźnie związane z ubogimi, piaszczystymi, często wydmowymi siedliskami świeżymi i wilgotnymi. Część IV Krainy, leżąca w granicach białostockiej dyrekcji Lasów Państwowych , charakteryzuje się mniejszą lesistością oraz stosunkowo niską zasobnością drzewostanów. Znaczną część tych drzewostanów stanowią zbiorowiska roślinne pochodzące ze sztucznych zalesień gruntów porolnych.


Polecane artykuły Polecane artykuły

Powrót

Lasy naszego nadleśnictwa

Lasy naszego nadleśnictwa

W zarządzie Nadleśnictwa Olecko znajduje się 20 300,61 ha gruntów, w tym 18 028,69 ha lasów. Zasięg terytorialny nadleśnictwa wynosi 1 200 km2. Tutejsi leśnicy nadzorują 4411,17 ha lasów prywatnych na terenie powiatów oleckiego i gołdapskiego. Lasy Nadleśnictwa Olecko położone są w II Krainie Przyrodniczo -Leśnej Mazursko-Podlaskiej, Dzielnicy I Pojezierza Mazurskiego w Mezoregionie Pojezierza Ełcko - Suwalskiego.

Dominującym typem krajobrazu jest pagórkowaty i falisty z dużą ilością jezior rynnowych. Liczne obniżenia i wywyższenia oraz tereny zabagnione i podmokłe dodatkowo wzbogacają walory przyrodnicze tutejszego obszaru . Urozmaicony i zmienny krajobraz zawdzięczamy ostatniemu zlodowaceniu – północnopolskiemu (bałtyckiemu). Wysokość nad poziomem morza waha się od 100 do 309 m n.p.m.

Najwyższym wzniesieniem jest Szeska Góra której wierzchołek jest na wysokości 309 m n.p.m, leży ona w paśmie wzgórz morenowych nazywanych Wzgórzami Szeskimi lub Garbem Szeskim.

Osią tego terenu jest rynna Rospudy wraz z tworzącymi jeziorami, dominują tu pasma sandrowe. Żyzne gleby w przeważającej większości rdzawe i płowe zawdzięczamy temu, iż wytworzyły się z piaszczystych glin zwałowych. W zasięgu terytorialnym nadleśnictwa znajdują się takie jeziora jak : Rospuda, Bitkowskie, Białe, Krzywe, Mieruńskie Wielkie, Garbaś, Oleckie Wielkie, Oleckie Małe, Sumowo, Dobskie, Świętajno, Dudeckie, Dworackie. Przepływają rzeki - Rospuda, Lega, Łaźna Struga (Ełk), Jarka, Wilkaska Struga, Błędzianka. Dopływy wymienionych rzek oraz mniejsze cieki wodne wraz z ogromną ilością jezior, jeziorek i zbiorników wodnych tworzą skomplikowaną i rozbudowana sieć hydrologiczną. Urozmaicony krajobraz i zmienne warunki przyrodnicze (biotop) sprzyjają występowaniu bardzo bogatej fauny i flory (biocenoza) całość tworzy ekosystem. Dla nas leśników najważniejsze są ekosystemy leśne. Z występowaniem żyznych gleb związane jest powstawanie siedlisk lasowych, bardzo bogatych i zróżnicowanych. Z glebami ubogimi, mniej zasobnymi związane są siedliska borowe. Na wszystkich siedliskach borowych dominują drzewostany z panującą sosną. Na siedliskach lasowych zdecydowanie przeważają drzewostany świerkowe i sosnowe, ale poważny udział mają tu też drzewostany z panującym dębem. Szata roślina ekosystemu leśnego to nie tylko drzewa ale także krzewy i rośliny runa. Zarówno w świecie zwierzęcym jak i roślinnym spotkamy tu ciekawe gatunki, często podlegające ochronie.

Jednym z najciekawszych gatunków jest naturalnie występujący cis pospolity.

Miejsce jego wytypowania objęte jest ochrona rezerwatową – Rezerwat „Cisowy Jar". Innymi ciekawymi gatunkami podlegającymi ochronie, a wytupującymi na terenie naszego nadleśnictwa są podkolan biały, pióropusznik strusi, rzepik szczeciniasty, lilia złotogłów, widłaki jałowcowaty, goździsty i wroniec, bagno zwyczajne, żurawina błotna, rosiczka okrągłolistna, orlik pospolity, wawrzynek wilczełyko. Stanowiska występowania tych roślin chroni się u nas czynnie, a więc podczas prowadzenia prac gospodarczych ogranicza się do minimum ryzyko zniszczenia stanowiska lub w ogóle odstępuje się od prowadzenia prac w tym miejscu. Świat zwierzęcy lasów jest równie bogaty, jak roślinny. Ssaki reprezentowane są przez podstawowe gatunki łowne: łosia, jelenia, sarnę, dzika, zająca, lisa, jenota, borsuka, kunę, norkę, tchórza i piżmaka. Zwierzętami chronionymi, których wstępowanie odnotowaliśmy są: wilk, bóbr, wydra, kumak nizinny. Ptaki reprezentowane są przez wiele gatunków rzadkich i zagrożonych. Dla bociana czarnego, orlika krzykliwego i bielika mamy wyznaczone strefy ochrony.