Wydawca treści
Ochrona lasu
Szeliniaki, fot. Michał Baranowski
Kornik drukarz, fot. Michał Baranowski.JPG
Larwa owada żerujaca w drewnie, fot. Miachał Baranowski.JPG
Larwa, fot. Michał Baranowski.JPG
Korytarze larwalne w drewnie, Fot Michał Baranowski.JPG
Sosna systematycznie zgryzana przez zwierzynę, fot. Michał Baranowski.JPG
Szeliniak Sosnowiec na wałku sosonowym, fot. Michał Baranowski.JPG
Galasy, fot. Michał Baranowski.JPG
Wiatrołomy, fot. Magdalena Koncewicz.JPG
Dziuple, fot. Jerzy Jarząbski.JPG
Wgryzienia szeliniaka sosnowca, fot. Michał Baranowski.JPG
Żerujący chrabąszcz majowy, fot. Michał Baranowski.JPG
Z uwagi na daleko posunięte zmiany w środowisku będące efektem rozwoju cywilizacyjnego nie da się uniknąć ingerowania w środowisko. Niejednokrotnie interwencja człowieka w jest jedynym sposobem aby utrzymać i ocalić istnienie danego gatunku bądź zbiorowiska.
W nadleśnictwie Olecko prace w zakresie ochrony lasu prowadzone są na wielu płaszczyznach jednocześnie. Obejmują szereg czynności zaczynając od typowych dla ochrony lasu czyli ochrony przed szkodnikami owadzimi i ochrony przed zwierzyną, a na wzbogacaniu różnorodności biologicznej, dokarmianiu ptaków i zbieraniu śmieci kończąc.
Większość prac z typowej ochrony lasu ma charakter działań zapobiegawczych, co w wielu przypadkach przynosi bardzo dobre efekty.
Profilaktykę stosujemy w odniesieniu do różnych grup organizmów. W przypadku owadów prowadzimy obserwacje rozwoju i ilości pojawiających się owadów po poprzez wykładanie i wywieszanie pułapek klasycznych i feromonowych. Wykonujemy poszukiwania zimujących larw i poczwarek owadów, których masowy pojaw wiosną i latem, może spowodować znaczne uszkodzenia drzewostanów. Prowadzimy obserwacje stanu sanitarnego lasu. W utrzymaniu populacji owadów na poziome nie zagrażającym innym gatunkom szukamy sprzymierzeńców naturalnych takich jak ptaki i nietoperze. Dla nich pozostawiamy drzewa dziuplaste, wywieszamy budki i skrzynki lęgowe oraz schrony dal nietoperzy. Do innych, bardzo ważnych zadań z zakresu ochrony lasu należą - ochrona upraw i młodników przed uszkodzeniami ze strony zwierzyny płowej (zgryzanie i spałowanie). Ochrona upraw i młodników przed presją zwierzyny płowej polega na grodzeniu upraw lub smarowaniu drzewek środkami zniechęcającymi do zgryzania (repelentami). W utrzymaniu ilości zwierzyny na poziomie znośnym dla środowiska pomagają nam koła łowieckie działające na naszym terenie. One także dbają o kondycję zdrowotną zwierzyny. Prowadzą dokarmianie zimowe.
Ostatnie lata gospodarcze to coraz więcej usuwanych drzew uszkodzonych przez wiatry. Złomy i wywroty powstają głównie w drzewostanach z przewagą świerka ale również w drzewostanach sosnowych i innych.
Anomaliom pogodowym w postaci trąb powietrznych i wiatrów huraganowych nie jest w stanie oprzeć się żaden las.
W ostatnich kilkunastu latach dużym problemem stało się zamieranie takich gatunków drzew leśnych jak jesion i dąb. Przyczyny tego stanu są trudne do określenia, bo nakładają się tu zarówno zmiany warunków klimatycznych i wodno-glebowych jak i występowanie grup owadów związanych z tymi gatunkami. W naszym nadleśnictwie wiele drzewostanów jesionowych "zniknęło", natomiast drzewostany dębowe w średnim wieku tj. 30-60 lat uległy w wielu miejscach znacznemu przerzedzeniu.
PRZECZYTAJ WIĘCEJ O OCHRONIE LASU
Jednym z aspektów ochrony lasu jest również ochrona przeciwpożarowa. Nasze nadleśnictwo zostało zaliczone do III kategorii pożarowej tj. najniższej ze względu na występowanie bardzo dużej ilości naturalnych zbiorników wodnych i łatwy dostęp do nich oraz na stosunkowo nie wielką ilość drzewostanów narażonych na pożary.Terenami leśnymi szczególnie narażonymi na powstawanie pożarów są obszary położone przy szlakach kolejowych, drogach publicznych, zakładach przemysłowych, obiektach magazynowych, obiektach użyteczności publicznej, parkingach śródleśnych, oraz na siedliskach Bśw, BMś I i II klasy wieku.
Jeśli zauważysz pożar dzwoń: 112 lub 998, albo bezpośrednio do leśniczego, podleśniczego lub biura nadleśnictwa.
Posiadamy system ochrony przeciwpożarowej złożony z Punktu Alarmowo-Dyspozycyjnego (PAD) przy biurze nadleśnictwa. Dyżury pełnione są przez wyznaczone osoby w miesiącach kwiecień-wrzesień, a w razie utrzymujących się warunków pogodowych stwarzających zagrożenie pożarowe, również dłużej.
Najnowsze aktualności
Stanowisko RDLP w Białymstoku w związku z artykułem w Gazecie Wyborczej z dnia 23.08.2021 r.
Stanowisko RDLP w Białymstoku w związku z artykułem w Gazecie Wyborczej z dnia 23.08.2021 r.
Artykuł autorstwa Macieja Chołodowskiego pt.: „Miażdżący audyt dla Lasów Państwowych. Cięcia w lasach ochronnych wbrew certyfikatowi”, który ukazał się 23 sierpnia 2021 roku dotyczący wyników audytu FSC w RDLP w Białymstoku, nie przedstawia wszystkich faktów związanych z poruszanym zagadnieniem i przez to może powodować u czytelnika błędne przekonanie o tym, że działania leśników są niezgodne ze standardami FSC.
RDLP w Białymstoku od ponad 2 dekad posiada certyfikat gospodarki leśnej w systemie Forest Stewardship Council (FSC). Certyfikat potwierdza, że gospodarka leśna jest prowadzona w sposób odpowiedzialny. Warunkiem jego utrzymania jest okresowy audyt. Taki audyt na ternie RDLP w tym roku przeprowadzili audytorzy z niezależnej organizacji NEPCon. Na podstawie raportu sporządzonego przez audytorów nadleśnictwa oraz biuro RDLP w Białymstoku otrzymały nowy certyfikat FSC stwierdzający, że gospodarka leśna przez nie prowadzona jest zgodna z zasadami FSC (załącznik poniżej).
Tymczasem artykuł w „Gazecie Wyborczej” nazywa raport „miażdżącym” i przytacza wyłącznie, na podstawie wyrwanych z kontekstu fragmentach raportu, krytyczne opinie na jego temat.
Zwracamy uwagę, że standard FSC nie jest tożsamy z przepisami prawa obowiązującymi w Polsce. To zbiór zasad ustalonych przez międzynarodową organizację, która prawa nie tworzy. Certyfikacja jest całkowicie dobrowolna i nie zwalnia posiadacza certyfikatu z przestrzegania prawa krajowego i wspólnotowego. Audyt nie wskazał naruszenia przez RDLP w Białymstoku jakichkolwiek przepisów prawa.
Autor artykułu opiera swoje wywody na treści części raportu, która wpisuje się w tezę zawartą w tytule jego artykułu.
W raporcie audytorów z niezależnej organizacji NEPCon wyraźnie podano, że: „(…) Potwierdzono, że płaty ze źródliskami, wywierzyskami lub wzdłuż potoków nie są objęte użytkowaniem rębnym RB I”. Rębnia zupełna była stosowana w tych częściach lasu, które nie miały żadnych cech wodochronnych.
Podkreślenia wymaga fakt, że raport nie wskazuje nieprawidłowości wykonania prac gospodarczych nad jeziorami Puszczy Augustowskiej. W praktyce zawsze pozostawia się bufor lasu od jezior, a sposób wykonania cięć nie budził wątpliwości audytorów i jest zgodny z zasadami dobrej gospodarki FSC.
Nadleśnictwa nie zakładają zrębów zupełnych w lasach określonych jako referencyjne. Zgodnie z zasadami, na zrębie pozostawia się fragment starego lasu, tak zwaną kępę, która przez nadleśnictwo później jest uznawana za las referencyjny. Co istotne sprawa ta nie jest poruszana w raporcie. Audytorzy – w przeciwieństwie do Gazety Wyborczej – dokładnie sprawę zbadali i nie stwierdzili naruszenia standardu.
Zarzucanie niektórym nadleśnictwom braku konsultacji odnośnie wyznaczania lasów referencyjnych jest konsekwencją niezrozumienia treści raportu certyfikacyjnego. Audytorzy wskazali wyraźnie, że szerokie konsultacje odbyły się w 2007 roku. Jednakże, z uwagi na upływ czasu, wskazane byłoby dokonanie zmian w sposobie komunikacji ze społeczeństwem w tej kwestii.
Zaznaczamy, że umieszczenie tego rodzaju uwag w raporcie nie oznacza, że nadleśnictwa systemowo naruszają zasady FSC. Audyt w procesie certyfikacji służy także do wskazania tych obszarów, które należy zmodyfikować. Audytorzy formułują w takim wypadku tzw. polecenia działań korygujących. RDLP w Białymstoku ma 12 miesięcy na dokonanie odpowiednich korekt. Realizacja działań korygujących zostanie oceniona podczas kolejnego audytu.
