Wydawca treści Wydawca treści

Lasy naszego nadleśnictwa

W zarządzie Nadleśnictwa Olecko znajduje się 20 300,61 ha gruntów, w tym 18 028,69 ha lasów. Zasięg terytorialny nadleśnictwa wynosi 1 200 km2. Tutejsi leśnicy nadzorują 4411,17 ha lasów prywatnych na terenie powiatów oleckiego i gołdapskiego. Lasy Nadleśnictwa Olecko położone są w II Krainie Przyrodniczo -Leśnej Mazursko-Podlaskiej, Dzielnicy I Pojezierza Mazurskiego w Mezoregionie Pojezierza Ełcko - Suwalskiego.

Dominującym typem krajobrazu jest pagórkowaty i falisty z dużą ilością jezior rynnowych. Liczne obniżenia i wywyższenia oraz tereny zabagnione i podmokłe dodatkowo wzbogacają walory przyrodnicze tutejszego obszaru . Urozmaicony i zmienny krajobraz zawdzięczamy ostatniemu zlodowaceniu – północnopolskiemu (bałtyckiemu). Wysokość nad poziomem morza waha się od 100 do 309 m n.p.m.

Najwyższym wzniesieniem jest Szeska Góra której wierzchołek jest na wysokości 309 m n.p.m, leży ona w paśmie wzgórz morenowych nazywanych Wzgórzami Szeskimi lub Garbem Szeskim.

Osią tego terenu jest rynna Rospudy wraz z tworzącymi jeziorami, dominują tu pasma sandrowe. Żyzne gleby w przeważającej większości rdzawe i płowe zawdzięczamy temu, iż wytworzyły się z piaszczystych glin zwałowych. W zasięgu terytorialnym nadleśnictwa znajdują się takie jeziora jak : Rospuda, Bitkowskie, Białe, Krzywe, Mieruńskie Wielkie, Garbaś, Oleckie Wielkie, Oleckie Małe, Sumowo, Dobskie, Świętajno, Dudeckie, Dworackie. Przepływają rzeki - Rospuda, Lega, Łaźna Struga (Ełk), Jarka, Wilkaska Struga, Błędzianka. Dopływy wymienionych rzek oraz mniejsze cieki wodne wraz z ogromną ilością jezior, jeziorek i zbiorników wodnych tworzą skomplikowaną i rozbudowana sieć hydrologiczną. Urozmaicony krajobraz i zmienne warunki przyrodnicze (biotop) sprzyjają występowaniu bardzo bogatej fauny i flory (biocenoza) całość tworzy ekosystem. Dla nas leśników najważniejsze są ekosystemy leśne. Z występowaniem żyznych gleb związane jest powstawanie siedlisk lasowych, bardzo bogatych i zróżnicowanych. Z glebami ubogimi, mniej zasobnymi związane są siedliska borowe. Na wszystkich siedliskach borowych dominują drzewostany z panującą sosną. Na siedliskach lasowych zdecydowanie przeważają drzewostany świerkowe i sosnowe, ale poważny udział mają tu też drzewostany z panującym dębem. Szata roślina ekosystemu leśnego to nie tylko drzewa ale także krzewy i rośliny runa. Zarówno w świecie zwierzęcym jak i roślinnym spotkamy tu ciekawe gatunki, często podlegające ochronie.

Jednym z najciekawszych gatunków jest naturalnie występujący cis pospolity.

Miejsce jego wytypowania objęte jest ochrona rezerwatową – Rezerwat „Cisowy Jar". Innymi ciekawymi gatunkami podlegającymi ochronie, a wytupującymi na terenie naszego nadleśnictwa są podkolan biały, pióropusznik strusi, rzepik szczeciniasty, lilia złotogłów, widłaki jałowcowaty, goździsty i wroniec, bagno zwyczajne, żurawina błotna, rosiczka okrągłolistna, orlik pospolity, wawrzynek wilczełyko. Stanowiska występowania tych roślin chroni się u nas czynnie, a więc podczas prowadzenia prac gospodarczych ogranicza się do minimum ryzyko zniszczenia stanowiska lub w ogóle odstępuje się od prowadzenia prac w tym miejscu. Świat zwierzęcy lasów jest równie bogaty, jak roślinny. Ssaki reprezentowane są przez podstawowe gatunki łowne: łosia, jelenia, sarnę, dzika, zająca, lisa, jenota, borsuka, kunę, norkę, tchórza i piżmaka. Zwierzętami chronionymi, których wstępowanie odnotowaliśmy są: wilk, bóbr, wydra, kumak nizinny. Ptaki reprezentowane są przez wiele gatunków rzadkich i zagrożonych. Dla bociana czarnego, orlika krzykliwego i bielika mamy wyznaczone strefy ochrony.


Najnowsze aktualności Najnowsze aktualności

Powrót

Światowy Dzień Mokradeł

Światowy Dzień Mokradeł

"Mokradła i woda” to tegoroczne hasło, pod którym 2 lutego obchodzimy Światowy Dzień Mokradeł. Pięćdziesiąt lat temu, 2 lutego 1971 roku podczas konferencji w irańskim kurorcie Ramsar podpisano konwencję o obszarach wodno-błotnych mających znaczenie międzynarodowe, zwłaszcza jako środowisko życiowe ptactwa wodnego. Polska stała się stroną konwencji 22 marca 1978 r.

Co to są mokradła i dlaczego są takie ważne?

Aktualnie możemy znaleźć aż ponad 50 definicji mokradła. Konwencja Ramsar, definiuje ten typ siedliska jako obszary wodno-błotne takie jak bagna, błota i torfowiska lub zbiorniki wodne, tak naturalne jak i sztuczne, stałe i okresowe, o wodach stojących lub płynących, słodkich, słonawych lub słonych, łącznie z wodami morskimi, których głębokość podczas odpływu nie przekracza sześciu metrów. Bez względu na to, którą definicję mokradła byśmy wybrali, odnosi się ona do wody oraz bogatej flory i fauny zasiedlającej ten typ siedliska.

Mokradła jako obszary wodno-błotne można uznać za najcenniejszy ekosystem. Podtrzymują one życie całego środowiska. Aż 40% gatunków na świecie żyje
i rozmnaża się właśnie na mokradłach. Obszary wodno-błotne pomagają także regulować klimat. W torfowiskach które można uznać za wzorcowy przykład mokradła, zmagazynowane jest dwa razy więcej węgla niż sumarycznie we wszystkich lasach na Ziemi. Mokradła magazynują i naturalnie filtrują wodę czyniąc ją bezpieczną do spożycia, z drugiej strony zapewniają bezpieczeństwo poprzez ochronę przed powodziami, pochłaniając miliony wody powodziowej.

Biorąc pod uwagę nieocenioną rolę wody i mokradeł w funkcjonowaniu przyrody należy mądrze i w sposób zrównoważony gospodarować zasobami wodnymi. Gospodarowanie lasami rosnącymi na mokradłach wymaga profesjonalizmu a także należytej staranności. Wówczas użytkowanie takiego terenu zostaje ograniczone, bądź wybiera się odpowiednie metody postępowania.

W lasach nieustannie prowadzi się działania na rzecz ochrony i zrównoważonego użytkowania mokradeł. Inwestuje się w budowę, modernizację zbiorników małej retencji i obiektów hydrotechnicznych. Wpływa to na poprawę stanu cennych ekosystemów leśnych i nieleśnych w sąsiedztwie obiektów retencyjnych, a tym samym działania te pozytywnie wpływają na ochronę różnorodności biologicznej.