Wydawca treści Wydawca treści

historia

Dane historyczne o lasach wchodzących w skład dzisiejszego Nadleśnictwa Olecko są bardzo ubogie. Dokumentacja niemiecka spłonęła – wiemy to jednak tylko z przekazów ustnych.

Lasami będącymi własnością państwa niemieckiego były kompleksy leśne Kłosowo, Cisówek i Połom. Mniejsze kompleksy leśne należały do właścicieli prywatnych.

Zasady gospodarowania w tutejszych lasach były takie same jak w całych Prusach Wschodnich czyli promowano monokultury sosnowe i świerkowe.

Powstawały one z nasion niewiadomego pochodzenia, sprowadzanych zawłaszcza z głębi Niemiec. Wprowadzano również gatunki obce dla tego terenu takie jak wejmutka, jodła, buk, daglezja, dąb czerwony.

Losy naszych lasów po II wojnie światowej znamy nieco dokładniej. W 1945 r. powstało Nadleśnictwo Jucha, a w roku 1953 z części Nadleśnictw Czerwony Dwór, Gołdap i Olecko - Nadleśnictwo Kowale i Olecko. Stan taki nie trwał jednak długo, gdyż z dniem 1.10.1972r. decyzją Naczelnego Dyrektora LP z Nadleśnictw Kowale i Olecko oraz części Nadleśnictwa Jucha utworzono Nadleśnictwo Olecko. W pierwszych latach siedziba nadleśnictwa znajdowała się w miejscowości Rosochackie, a w roku 1978 biuro zostało przeniesione do Olecko, na ulice Kościuszki 32 i tu mieści się do dziś.

Z Uwagi na częste reorganizacje administracyjne tutejszych lasów w ich powojennej historii, trudno zestawić dane o lasach i o gospodarowaniu w nich.

Obowiązywały operaty urządzeniowe z mniejszych nadleśnictw lub ich wyciągi co powodowało duże utrudnienia dla administracji leśnej. W okresie tym lasy użytkowano głównie rębniami wielkopowierzchniowymi. Wzbogacano składy nowo zakładanych upraw gatunkami liściastymi, jednak zaniedbania w pielęgnacji młodszych klas wieku powodowały wyparcie wprowadzanych gatunków i zastąpienie ich ekspansywnymi gatunkami lekkonasiennymi takimi jak brzoza i topola osika.

Poniemieckie monokultury świerkowe i sosnowe cierpiały zarówno od czynników abiotycznych takich jak wiatr i śnieg, jak i biotycznych czyli kornik drukarz, opieńka miodowa, huba korzeniowa. W 1995 roku miała miejsce gradacja brudnicy mniszki w kompleksach Kłosowo i Puchówek. Szkodniki zwalczano lotniczym opryskiem chemicznym. W kolejnych latach lasy nadleśnictwa nawiedzały liczne huragany i okiście. Największe straty spowodował w 2002 roku huragan „Anatol"


Najnowsze aktualności Najnowsze aktualności

Powrót

Wizyta Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych na wschodniej granicy Państwa

Wizyta Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych na wschodniej granicy Państwa

W Nadleśnictwie Krynki odbyła się narada Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych z dowódcami wszystkich służb pełniących straż na granicy polsko-białoruskiej.

W spotkaniu wziął również udział Dyrektor Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Białymstoku wraz z delegacją leśników.

Dyrektor Generalny Lasów Państwowych przekazał słowa podziękowania wszystkim jednostkom zaangażowanym w obronę wschodniej granicy Rzeczypospolitej Polskiej. Wskazał również na dotychczasową pomoc leśników, polegającą m.in. na dostarczaniu niezbędnego opału dla żołnierzy stacjonujących na posterunkach, wspólnych patrolach strażników leśnych ze służbami mundurowymi wzdłuż pasa granicznego, wzmożonej obserwacji lasów, zatrzymywaniu w lesie osób wzbudzających podejrzenie i powiadamianiu o tym Straży Granicznej. Zapewnił również, że dotychczasowa pomoc leśników będzie kontynuowana, a miarę rosnących potrzeb istnieje możliwość zaangażowania większej liczby strażników leśnych.

Dyrektor Generalny podkreślił również znaczenie bezpieczeństwa rodzin leśników mieszkających na obszarach objętych stanem wyjątkowym.

Dyrektor RDLP w Białymstoku zorganizował również spotkanie nadleśniczych nadleśnictw zlokalizowanych w obszarze stanu wyjątkowego z dowódcami jednostek poszczególnych służb zaangażowanych w ochronę granicy Państwa. W czasie tego spotkania zostały omówione szczegóły organizacyjne współpracy leśników ze służbami.

Dowódcy wszystkich obecnych służb mundurowych: Straży Granicznej, Wojska Polskiego, Policji, WOT,  pozytywnie oceniły dotychczasową współpracę z leśnikami polegającą w głównej mierze na dostarczaniu opału i wspólnych przedsięwzięciach logistycznych.