Wydawca treści
historia
Polowanie na zające Koło Sarna Zima XII 1978r..jpg
R.W.Piskorz(trzeci z prawej, stoi).jpg
pozyskanie drewna.jpg
R.W.Piskorz (pierwszy od lewej).jpg
Dane historyczne o lasach wchodzących w skład dzisiejszego Nadleśnictwa Olecko są bardzo ubogie. Dokumentacja niemiecka spłonęła – wiemy to jednak tylko z przekazów ustnych.
Lasami będącymi własnością państwa niemieckiego były kompleksy leśne Kłosowo, Cisówek i Połom. Mniejsze kompleksy leśne należały do właścicieli prywatnych.
Zasady gospodarowania w tutejszych lasach były takie same jak w całych Prusach Wschodnich czyli promowano monokultury sosnowe i świerkowe.
Powstawały one z nasion niewiadomego pochodzenia, sprowadzanych zawłaszcza z głębi Niemiec. Wprowadzano również gatunki obce dla tego terenu takie jak wejmutka, jodła, buk, daglezja, dąb czerwony.
Losy naszych lasów po II wojnie światowej znamy nieco dokładniej. W 1945 r. powstało Nadleśnictwo Jucha, a w roku 1953 z części Nadleśnictw Czerwony Dwór, Gołdap i Olecko - Nadleśnictwo Kowale i Olecko. Stan taki nie trwał jednak długo, gdyż z dniem 1.10.1972r. decyzją Naczelnego Dyrektora LP z Nadleśnictw Kowale i Olecko oraz części Nadleśnictwa Jucha utworzono Nadleśnictwo Olecko. W pierwszych latach siedziba nadleśnictwa znajdowała się w miejscowości Rosochackie, a w roku 1978 biuro zostało przeniesione do Olecko, na ulice Kościuszki 32 i tu mieści się do dziś.
Z Uwagi na częste reorganizacje administracyjne tutejszych lasów w ich powojennej historii, trudno zestawić dane o lasach i o gospodarowaniu w nich.
Obowiązywały operaty urządzeniowe z mniejszych nadleśnictw lub ich wyciągi co powodowało duże utrudnienia dla administracji leśnej. W okresie tym lasy użytkowano głównie rębniami wielkopowierzchniowymi. Wzbogacano składy nowo zakładanych upraw gatunkami liściastymi, jednak zaniedbania w pielęgnacji młodszych klas wieku powodowały wyparcie wprowadzanych gatunków i zastąpienie ich ekspansywnymi gatunkami lekkonasiennymi takimi jak brzoza i topola osika.
Poniemieckie monokultury świerkowe i sosnowe cierpiały zarówno od czynników abiotycznych takich jak wiatr i śnieg, jak i biotycznych czyli kornik drukarz, opieńka miodowa, huba korzeniowa. W 1995 roku miała miejsce gradacja brudnicy mniszki w kompleksach Kłosowo i Puchówek. Szkodniki zwalczano lotniczym opryskiem chemicznym. W kolejnych latach lasy nadleśnictwa nawiedzały liczne huragany i okiście. Największe straty spowodował w 2002 roku huragan „Anatol"
Najnowsze aktualności
Światowy Dzień Mokradeł
Światowy Dzień Mokradeł
Zdjęcie przedstawia fragment torfowiska porośniętego torfowcami oraz turzycą, na którym w skutek wahań wód gruntowych pojawia się roślinność drzewiasta (Brzoza omszona, Sosna zwyczajna). Fot. Anna Garackiewicz
Na zdjęciu mokradło powstałe wskutek działalności bobrów. Fot. Jarosław Kowalewski
"Mokradła i woda” to tegoroczne hasło, pod którym 2 lutego obchodzimy Światowy Dzień Mokradeł. Pięćdziesiąt lat temu, 2 lutego 1971 roku podczas konferencji w irańskim kurorcie Ramsar podpisano konwencję o obszarach wodno-błotnych mających znaczenie międzynarodowe, zwłaszcza jako środowisko życiowe ptactwa wodnego. Polska stała się stroną konwencji 22 marca 1978 r.
Co to są mokradła i dlaczego są takie ważne?
Aktualnie możemy znaleźć aż ponad 50 definicji mokradła. Konwencja Ramsar, definiuje ten typ siedliska jako obszary wodno-błotne takie jak bagna, błota i torfowiska lub zbiorniki wodne, tak naturalne jak i sztuczne, stałe i okresowe, o wodach stojących lub płynących, słodkich, słonawych lub słonych, łącznie z wodami morskimi, których głębokość podczas odpływu nie przekracza sześciu metrów. Bez względu na to, którą definicję mokradła byśmy wybrali, odnosi się ona do wody oraz bogatej flory i fauny zasiedlającej ten typ siedliska.
Mokradła jako obszary wodno-błotne można uznać za najcenniejszy ekosystem. Podtrzymują one życie całego środowiska. Aż 40% gatunków na świecie żyje
i rozmnaża się właśnie na mokradłach. Obszary wodno-błotne pomagają także regulować klimat. W torfowiskach które można uznać za wzorcowy przykład mokradła, zmagazynowane jest dwa razy więcej węgla niż sumarycznie we wszystkich lasach na Ziemi. Mokradła magazynują i naturalnie filtrują wodę czyniąc ją bezpieczną do spożycia, z drugiej strony zapewniają bezpieczeństwo poprzez ochronę przed powodziami, pochłaniając miliony wody powodziowej.
Biorąc pod uwagę nieocenioną rolę wody i mokradeł w funkcjonowaniu przyrody należy mądrze i w sposób zrównoważony gospodarować zasobami wodnymi. Gospodarowanie lasami rosnącymi na mokradłach wymaga profesjonalizmu a także należytej staranności. Wówczas użytkowanie takiego terenu zostaje ograniczone, bądź wybiera się odpowiednie metody postępowania.
W lasach nieustannie prowadzi się działania na rzecz ochrony i zrównoważonego użytkowania mokradeł. Inwestuje się w budowę, modernizację zbiorników małej retencji i obiektów hydrotechnicznych. Wpływa to na poprawę stanu cennych ekosystemów leśnych i nieleśnych w sąsiedztwie obiektów retencyjnych, a tym samym działania te pozytywnie wpływają na ochronę różnorodności biologicznej.
