Asset Publisher
historia
Polowanie na zające Koło Sarna Zima XII 1978r..jpg
R.W.Piskorz(trzeci z prawej, stoi).jpg
pozyskanie drewna.jpg
R.W.Piskorz (pierwszy od lewej).jpg
Dane historyczne o lasach wchodzących w skład dzisiejszego Nadleśnictwa Olecko są bardzo ubogie. Dokumentacja niemiecka spłonęła – wiemy to jednak tylko z przekazów ustnych.
Lasami będącymi własnością państwa niemieckiego były kompleksy leśne Kłosowo, Cisówek i Połom. Mniejsze kompleksy leśne należały do właścicieli prywatnych.
Zasady gospodarowania w tutejszych lasach były takie same jak w całych Prusach Wschodnich czyli promowano monokultury sosnowe i świerkowe.
Powstawały one z nasion niewiadomego pochodzenia, sprowadzanych zawłaszcza z głębi Niemiec. Wprowadzano również gatunki obce dla tego terenu takie jak wejmutka, jodła, buk, daglezja, dąb czerwony.
Losy naszych lasów po II wojnie światowej znamy nieco dokładniej. W 1945 r. powstało Nadleśnictwo Jucha, a w roku 1953 z części Nadleśnictw Czerwony Dwór, Gołdap i Olecko - Nadleśnictwo Kowale i Olecko. Stan taki nie trwał jednak długo, gdyż z dniem 1.10.1972r. decyzją Naczelnego Dyrektora LP z Nadleśnictw Kowale i Olecko oraz części Nadleśnictwa Jucha utworzono Nadleśnictwo Olecko. W pierwszych latach siedziba nadleśnictwa znajdowała się w miejscowości Rosochackie, a w roku 1978 biuro zostało przeniesione do Olecko, na ulice Kościuszki 32 i tu mieści się do dziś.
Z Uwagi na częste reorganizacje administracyjne tutejszych lasów w ich powojennej historii, trudno zestawić dane o lasach i o gospodarowaniu w nich.
Obowiązywały operaty urządzeniowe z mniejszych nadleśnictw lub ich wyciągi co powodowało duże utrudnienia dla administracji leśnej. W okresie tym lasy użytkowano głównie rębniami wielkopowierzchniowymi. Wzbogacano składy nowo zakładanych upraw gatunkami liściastymi, jednak zaniedbania w pielęgnacji młodszych klas wieku powodowały wyparcie wprowadzanych gatunków i zastąpienie ich ekspansywnymi gatunkami lekkonasiennymi takimi jak brzoza i topola osika.
Poniemieckie monokultury świerkowe i sosnowe cierpiały zarówno od czynników abiotycznych takich jak wiatr i śnieg, jak i biotycznych czyli kornik drukarz, opieńka miodowa, huba korzeniowa. W 1995 roku miała miejsce gradacja brudnicy mniszki w kompleksach Kłosowo i Puchówek. Szkodniki zwalczano lotniczym opryskiem chemicznym. W kolejnych latach lasy nadleśnictwa nawiedzały liczne huragany i okiście. Największe straty spowodował w 2002 roku huragan „Anatol"
Asset Publisher
RDLP W BIAŁYMSTOKU Z CERTYFIKATEM FSC
RDLP W BIAŁYMSTOKU Z CERTYFIKATEM FSC
Gospodarka leśna prowadzona przez Lasy Państwowe jest zgodna z zasadami zachowania trwałości lasów, zrównoważonego rozwoju i ochrony przyrody. Fakt ten znajduje potwierdzenie podczas niezależnych, zewnętrznych audytów certyfikacyjnych.
Regionalna Dyrekcja Lasów Państwowych w Białymstoku dostrzegając rolę certyfikacji gospodarki leśnej, jak również odpowiadając na oczekiwania ze strony przemysłu drzewnego, lokalnych władz oraz organizacji pozarządowych, rozpoczęła na początku bieżącego roku rozmowy zmierzające do uzyskania certyfikatu w systemie FSC.
W kwietniu 2024 r. RDLP w Białymstoku nawiązała współpracę z akredytowaną przez FSC jednostką SGS Polska, która przeprowadziła na terenie białostockich nadleśnictw, stosowne audyty, wizje terenowe i przeglądy dokumentacji.
Efektem audytów było stwierdzenie, że zarządzanie lasami w północno-wschodnim regionie Polski jest zgodne z wymogami Krajowego Standardu Gospodarki Leśnej FSC w Polsce, FSC-STD-POL-01-02-2013 z 6.10.2020 r.
Certyfikacja FSC to jeden z postulatów naszych partnerów z branży drzewnej, ale i lokalnych samorządów oraz organizacji pozarządowych. Dlatego potraktowaliśmy tę sprawę priorytetowo i z zaangażowaniem przeszliśmy złożony proces certyfikacji, tak by w jak najszybszym czasie uzyskać certyfikat FSC. Cieszymy się, że od 15 września 2024 r. drewno sprzedawane przez 28 nadleśnictw RDLP w Białymstoku posiada certyfikat nie tylko PEFC, ale również FSC – mówi Tadeusz Wilczyński, Dyrektor RDLP w Białymstoku.
