Asset Publisher
Grzyby
Kogo mogę się poradzić w sprawie zebranych w lesie grzybów, czy grzyby w lesie można zbierać bez ograniczeń, czy znalezione grzyby należy wykręcać, czy wycinać - odpowiedzi na te i inne pytania.
Kogo mogę się poradzić w sprawie zebranych w lesie grzybów?
Podstawową zasadą jest zbieranie tylko i wyłącznie owocników grzybów, które dobrze znamy. Nie należy zbierać osobników zbyt młodych, bo to utrudnia określenie gatunku oraz zbyt starych, które z kolei mogą być toksyczne. Jeżeli nie jesteśmy pewni, czy znaleziony grzyb jest przydatny do spożycia, to lepiej pozostawić go w lesie.
Aby nauczyć się prawidłowego zbierania grzybów i rozpoznawania gatunków warto uczestniczyć w organizowanych przez nadleśnictwa grzybobraniach. Informacje o nich znajdziecie na stronie www.lasy.gov.pl oraz stronach jednostek. Warto szukać porady w punktach skupu i u grzyboznawców - nadleśnictwa nie zajmują się ocenianiem grzybów. Bezpłatnych porad na temat zebranych w lesie grzybów udzielają wszystkie terenowe stacje sanitarno-epidemiologiczne, które znajdują się w każdym powiatowym mieście. Prowadzą one także rejestry grzyboznawców, którzy udzielają porad.
W przypadku wystąpienia po spożyciu grzybów nudności, bólów brzucha, biegunki, czy podwyższonej temperatury należy wywołać wymioty i jak najszybciej zgłosić się do lekarza. Wezwany w porę może uratować życie. Nie należy lekceważyć takich objawów. Trzeba też pamiętać, że przy zatruciach muchomorem sromotnikowym występuje faza pozornej poprawy, później stan chorego gwałtownie się pogarsza.
Czy grzyby w lesie można zbierać bez ograniczeń?
Grzyby w polskich lasach można zbierać bez ponoszenia jakichkolwiek kosztów i w zasadzie bez ograniczeń, ale są pewne wyjątki. Nie wolno ich zbierać w niektórych częściach lasu, gdzie jest stały zakaz wstępu: na uprawach do 4m wysokości, w drzewostanach nasiennych i powierzchniach doświadczalnych, w ostojach zwierzyny. Nie wolno ich także zbierać na obszarach chronionych: w rezerwatach i parkach narodowych. Rygorystycznie należy przestrzegać zakazu wstępu na tereny wojskowe.
Należy oszczędzać duże, stare owocniki grzybów, gdyż nie są atrakcyjne kulinarnie, a mają duże znaczenie dla rozwoju grzybów. Jeśli wiemy, że jakiś grzyb jest rzadki i ginący to także oszczędźmy go, nawet jeśli jest jadalny. Niezależnie od miejsca występowania część gatunków grzybów podlega całkowitej ochronie gatunkowej – poznaj dokładnie listę tych grzybów zanim wybierzesz się do lasu.
Czy znalezione grzyby należy wykręcać, czy wycinać?
To pytanie jest zadawane od niepamiętnych czasów. Powstało zapewne tuż po słynnym dylemacie dotyczącym jaja i kury. Skoro jest tyle gatunków rozmaitych grzybów to spokojnie możemy stosować oba sposoby. Każdy jest dobry, ale stosowany z rozsądkiem. Większe owocniki grzybów lepiej jest wyciąć, ze względów praktycznych, bo zaoszczędzamy sobie pracy przy czyszczeniu grzybów. Naturalnie nie w połowie trzonu, jak to nieraz widać przy zbiorze podgrzybków w celach zarobkowych. Możemy delikatnie podważyć także owocnik grzyba koniuszkiem noża. Wycinamy jak najniżej, odgarniając dokładnie ściółkę i uważając, aby nie uszkodzić grzybni. Potem starannie przykrywamy to miejsce, aby grzybnia nie wysychała. Resztka trzonu grzyba szybko zgnije lub zjedzą ją ślimaki.
Grzyby blaszkowe, takie jak kurka, zielonka czy rydz lepiej jest wykręcać. Należy je wyjąć z podłoża tak, aby nie uszkodzić trzonu i także dokładnie zakryć grzybnię ściółką. Tak wyjęty owocnik łatwiej rozpoznać co do gatunku, a jest to bardzo istotne, aby wyeliminować pomylenie zielonki, gołąbka czy pieczarki z muchomorem zielonkawym. Rozpoznaje się go m.in. po pochwie u podstawy trzonu, stąd nie można takich grzybów wycinać. Pamiętajmy, że jeden średni owocnik to dawka śmiertelna dla człowieka.
Jak zbierać i przechowywać grzyby zanim trafią do kuchni?
Pierwsza zasadą jest zbieranie tylko znanych nam grzybów. Unikniemy wtedy zatrucia na pozór apetycznie wyglądającymi, ale groźnymi dla naszego zdrowia owocnikami. Zbieramy tylko owocniki zdrowe, nieuszkodzone i młode, ale nie zbyt młode, bo wtedy trudno rozpoznać gatunek grzyba. Pozostawiamy w nienaruszonym stanie grzyby niejadalne, nieznane nam oraz osobniki stare, które pozostawiamy jako „nasienniki". Najczęściej i tak są robaczywe. Czy wiecie dlaczego grzyby są robaczywe? Te „robaki", które dziurawią nasze grzyby, szczególnie z letnich zbiorów, to larwy (czerwie) muchówek. Właśnie w grzybach przechodzą część swojego rozwoju.
Warto także pamiętać, że owocniki grzybów to żyjące organizmy, które nawet po zerwaniu nadal rozwijają się i oddychają wydzielając dwutlenek węgla i wodę. Dlatego bardzo ważne jest prawidłowe przechowywanie owoców grzybobrania. Najlepsze są szerokie, wiklinowe koszyki, a nie plastikowe wiadra, torby czy woreczki. Nawet najpiękniejsze owocniki szlachetnych gatunków grzybów mogą być przyczyną zatrucia, gdy przechowywane będą w foliowej torebce i ulegną zaparzeniu. Często wybieramy się na grzybobranie daleko od domu. W trakcie szybko postępujących procesów gnilnych wywołanych złym przechowywaniem grzybów wydzielają się toksyny, szkodliwe dla naszego zdrowia. Dlatego nawet powszechnie znane kurki czy podgrzybki mogą nam zaszkodzić, gdy je źle przechowamy.
Asset Publisher
Asset Publisher
Lasy naszego nadleśnictwa
Lasy naszego nadleśnictwa
W zarządzie Nadleśnictwa Olecko znajduje się 20 300,61 ha gruntów, w tym 18 028,69 ha lasów. Zasięg terytorialny nadleśnictwa wynosi 1 200 km2. Tutejsi leśnicy nadzorują 4411,17 ha lasów prywatnych na terenie powiatów oleckiego i gołdapskiego. Lasy Nadleśnictwa Olecko położone są w II Krainie Przyrodniczo -Leśnej Mazursko-Podlaskiej, Dzielnicy I Pojezierza Mazurskiego w Mezoregionie Pojezierza Ełcko - Suwalskiego.
Dominującym typem krajobrazu jest pagórkowaty i falisty z dużą ilością jezior rynnowych. Liczne obniżenia i wywyższenia oraz tereny zabagnione i podmokłe dodatkowo wzbogacają walory przyrodnicze tutejszego obszaru . Urozmaicony i zmienny krajobraz zawdzięczamy ostatniemu zlodowaceniu – północnopolskiemu (bałtyckiemu). Wysokość nad poziomem morza waha się od 100 do 309 m n.p.m.
Najwyższym wzniesieniem jest Szeska Góra której wierzchołek jest na wysokości 309 m n.p.m, leży ona w paśmie wzgórz morenowych nazywanych Wzgórzami Szeskimi lub Garbem Szeskim.
Osią tego terenu jest rynna Rospudy wraz z tworzącymi jeziorami, dominują tu pasma sandrowe. Żyzne gleby w przeważającej większości rdzawe i płowe zawdzięczamy temu, iż wytworzyły się z piaszczystych glin zwałowych. W zasięgu terytorialnym nadleśnictwa znajdują się takie jeziora jak : Rospuda, Bitkowskie, Białe, Krzywe, Mieruńskie Wielkie, Garbaś, Oleckie Wielkie, Oleckie Małe, Sumowo, Dobskie, Świętajno, Dudeckie, Dworackie. Przepływają rzeki - Rospuda, Lega, Łaźna Struga (Ełk), Jarka, Wilkaska Struga, Błędzianka. Dopływy wymienionych rzek oraz mniejsze cieki wodne wraz z ogromną ilością jezior, jeziorek i zbiorników wodnych tworzą skomplikowaną i rozbudowana sieć hydrologiczną. Urozmaicony krajobraz i zmienne warunki przyrodnicze (biotop) sprzyjają występowaniu bardzo bogatej fauny i flory (biocenoza) całość tworzy ekosystem. Dla nas leśników najważniejsze są ekosystemy leśne. Z występowaniem żyznych gleb związane jest powstawanie siedlisk lasowych, bardzo bogatych i zróżnicowanych. Z glebami ubogimi, mniej zasobnymi związane są siedliska borowe. Na wszystkich siedliskach borowych dominują drzewostany z panującą sosną. Na siedliskach lasowych zdecydowanie przeważają drzewostany świerkowe i sosnowe, ale poważny udział mają tu też drzewostany z panującym dębem. Szata roślina ekosystemu leśnego to nie tylko drzewa ale także krzewy i rośliny runa. Zarówno w świecie zwierzęcym jak i roślinnym spotkamy tu ciekawe gatunki, często podlegające ochronie.
Jednym z najciekawszych gatunków jest naturalnie występujący cis pospolity.
Miejsce jego wytypowania objęte jest ochrona rezerwatową – Rezerwat „Cisowy Jar". Innymi ciekawymi gatunkami podlegającymi ochronie, a wytupującymi na terenie naszego nadleśnictwa są podkolan biały, pióropusznik strusi, rzepik szczeciniasty, lilia złotogłów, widłaki jałowcowaty, goździsty i wroniec, bagno zwyczajne, żurawina błotna, rosiczka okrągłolistna, orlik pospolity, wawrzynek wilczełyko. Stanowiska występowania tych roślin chroni się u nas czynnie, a więc podczas prowadzenia prac gospodarczych ogranicza się do minimum ryzyko zniszczenia stanowiska lub w ogóle odstępuje się od prowadzenia prac w tym miejscu. Świat zwierzęcy lasów jest równie bogaty, jak roślinny. Ssaki reprezentowane są przez podstawowe gatunki łowne: łosia, jelenia, sarnę, dzika, zająca, lisa, jenota, borsuka, kunę, norkę, tchórza i piżmaka. Zwierzętami chronionymi, których wstępowanie odnotowaliśmy są: wilk, bóbr, wydra, kumak nizinny. Ptaki reprezentowane są przez wiele gatunków rzadkich i zagrożonych. Dla bociana czarnego, orlika krzykliwego i bielika mamy wyznaczone strefy ochrony.